سوئیفت
پیام های سوئیفتی با توجه به کاربردشان به فرمت های مختلف تقسیم بندی شده اند. در این سیستم با توجه به استانداردهای تعریف شده برای هر نوع پیام یک کد مشخص تعریف شده است. تعداد کدهای پیام های سوئیفتی درحال حاضر حدود 250 عنوان است که این کدها درگروه های نه گانه تفکیک شده اند. کدهای مذکور به صورت عددی و با سه رقم مشخص شده اند و معمولاً به آنها MT می گویند.
رقم اول این کدهای عددی با توجه به گروه مربوطه مشخص میشود. به طور مثال پیام های 103 و 192 در گروه اول و پیام های 700 و 740 در گروه هفت قرار می گیرد. این کدها به صورت قراردادی مشخص شده اند و هر کد معرف یک نوع پیام سوئیفتی است که با توجه به تعاریف صورت گرفته و پذیرفته شده جهانی استفاده می گردند.
گروه بندی پیام های سوئیفتی مورد اشاره بدین ترتیب تفکیک شده اند:
• گروه 1: پرداخت های مربوط به اشخاص و وصول چک ها
• گروه 2: پرداخت های بین بانکی
• گروه 3: بازارهای معاملات ارزی وتبادلات ارزی و ابزارهای مشتقه
• گروه 4: پرداخت های مربوط به روش بروات وصولی
• گروه 5: بازار اوراق بهادار
• گروه 6: خرید و فروش فلزات
• گروه 7: اعتبارات اسنادی و ضمانت نامه های ارزی
• گروه 8: چک های مسافرتی
• گروه 9: مدیریت پرداخت های نقدی
همانطور که مشاهده میشود گروه هفت و چهار به طور خاص مربوط به فعالیت های بازرگانی هستند هرچند که از گروه اول نیز در روش های پرداخت ساده تر نظیر روش حساب باز و پیش پرداخت می توان استفاده کرد.
در گروه هفت 29 نوع پیام وجود دارد و عمده پیام های مربوط به این گروه مربوطه به فرایندهای اعتبار اسنادی است. مهم ترین، پرکاربردترین و مفصل ترین پیام سوئیفتی این گروه پیام 700 است که برای گشایش وابلاغ اعتبار اسنادی استفاده میشود. این پیام توسط بانک گشایش کننده ( بانک متعهد پرداخت) تهیه و جهت ابلاغ به فروشنده به بانک ابلاغ کننده ارسال می شود. برخی از مهم ترین پیام های سوئیفتی عبارت اند از :
• پیام گشایش اعتبارMT 700
• پیام اصلاحیه اعتبار اسنادیMT 707
• پیام انتقال اعتبار اسنادی MT 720
• پیام تایید دریافت پیام اعتبار اسنادی MT 730
• پیام تایید تسویه MT 732
• پیام مغایرت MT 750
• و ...
با توجه به اهمیت بسیار بالای پیام گشایش اعتبار برای خریداران و بالاخص فروشندگان در ادامه به تشریح کلیه مندرجات یک پیام سوئیفتی گشایش اعتبار MT 700 می پردازیم. کلیه پیام های سوئیفتی شامل قسمت های مختلفی هستند. این قسمت ها که به آن ها «فیلد» می گویند به صورت استاندارد مشخص شده و در تمامی بانک های دنیا دارای معنی و کاربردی واحد هستند. کلیه فیلدها با استفاده از یک سری اعداد و حروف مشخص شده اند. لازم به ذکر است که نیازی به یادگیری و حفظ فیلدهای مختلف نیست لکن بایستی توجه کرد که کلیه طرفین اعتبار اسنادی ( خریداران و فروشندگان وبانک های مرتبط) عنداللزوم با نام بردن فیلدهای مشخص به قسمت های مختلف یک پیام اشاره می کنند. پیام گشایش اعتبار شامل 38 فیلد است که از این بین 10 فیلد در دسته فیلدهای اجباری قرار می گیرند که باید توسط بانک های گشایش کننده تکمیل شوند و 28 فیلد به صورت اختیاری هستند که با توجه به درخواست خریداری، نوع اعتبار ودر صورت لزوم تکمیل می گردند. فیلدهای اجباری شامل :
• تعداد پیام
• نوع اعتبار
• شماره اعتبار
• قوانین حاکم بر اعتبار
• تاریخ و محل انقضا اعتبار
• نام خریدار
• نام فروشنده
• مبلغ اعتبار
• نحوه استفاده از اعتبار و نام بانک معامله کننده
• ذکر تائید و یا عدم تائید اعتبار
لازم به ذکر است که فیلدهای مربوط به اعتبار اسنادی به زبان انگلیسی بوده و با توجه به استانداردهای تعریف شده تکمیل می شوند. بانک های گشایش کننده در تکمیل این فیلدها با در نظر گرفتن محتوای پروفرما و ثبت سفارش و ... اولویت خود را به فرم گشایش اعتبار اسنادی که توسط خریدار تکمیل شده می دهند. در ادامه فیلدهای مربوط به پیام سوئیفتی گشایش اعتبار MT 700 تشریح می شود:
• فیلد 27، تعداد پیام ( تعداد پیام از کل): در این فیلد بانک گشایش کننده اعلام می کند که پیام گشایش در چند مرحله ارسال خواهد شد.
• فیلد A 20، نوع اعتبار اسنادی: با توجه به دستورالعمل های بین المللی، در این فیلد نوع اعتبار مشخص می شود. براساس رویه ها واستانداردهای پذیرفته شده، در این فیلد معمولاً عبارت Irrevocable قید می گردد؛ بدین معنی که اعتبار اسنادی غیر قابل بازگشت است.
• فیلد 20، شماره اعتبار اسنادی: بانک های مختلف با توجه به نحوه کدگذاری مربوط به خود، رفرنسی را به عنوان شماره اعتبار اسنادی مشخص و در این فیلد قید می نمایند.
• فیلد 23، شماره مرجع پیش آگهی: هنگامی که قبل از گشایش اعتبار، پیام پیش آگهی 705 ابلاغ شده باشد، در این قسمت شماره رفرنس آن قید می گردد.
• فیلد C 31 ، تاریخ گشایش: در این قسمت تاریخ گشایش یا همان تاریخی که پیام گشایش ارسال می شود قید می گردد.
• فیلد E40، مقررات حاکم بر اعتبار اسنادی: در این فیلد که در ردیف فیلدهای اجباری است ذکر می گردد که اعتبار اسنادی گشایش شده با توجه به چه مقرراتی ایجاد شده و چه مقرراتی ناظر بر آن است.
• فیلد D31، تاریخ و محل انقضای اعتبار اسنادی: در این فیلد تاریخ انقضا اعتبار مشخص و طی آن به فروشنده اعلام می شود تا چه روزی می تواند اسناد را ارائه نماید.
• فیلدa51، بانک متقاضی: این فیلد غالباً تکمیل نمی شود و صرفاً در هنگامی که بانکی به نیابت از بانکی دیگر گشایش اعتبار کند می تواند نام بانک مرتبط با خریدار را در این فیلد معرفی نماید.
• فیلد 50، خریدار ( متقاضی گشایش اعتبار اسنادی): نام و مشخصات خریدار از قبیل آدرس، شماره تلفن، شماره فکس و ... در این فیلد می آید.
• فیلد 59، ذینفع اعتبار اسنادی: نام و مشخصات فروشنده از قبیل آدرس، شماره تلفن و شماره فکس و ... در این فیلد قید می گردد.
• فیلد B32، کد ارز و مبلغ: در این قسمت مبلغ اعتبار و نوع ارز مشخص می شود.
• فیلد A39، درصد نوسانات مبلغ اعتبار: در مواقعی که با توجه به نوع و ماهیت کالا، تعداد و یا قیمت کالا به طور دقیق قابل محاسبه و اعلام نیست، می توان در این فیلد حد مشخصی را که می تواند بیشتر یا کمتر از مبلغ اعتبار باشد را مشخص کنند.
• فیلد B39، حداکثر مبلغ اعتبار: هم راستا با فیلد فوق(A39( این فیلد جهت تعیین حد بالا جهت پرداخت استفاده می شود. در اغلب اعتبارات اسنادی گشایش شده درداخل با ذکر عبارت Not Excceding در این فیلد اعلام می شود که حداکثر مبلغ قابل پرداخت سقف مبلغ تعیین شده در اعتبار است.
• فیلد C39، مبالغ اضافی تحت پوشش ( سایر مبالغ): هزینه هایی که ممکن است علاوه بر مبلغ اعتبار مطالبه شوند ( مانند هزینه بیمه، سود و یا کرایه حمل) دراین فیلد مطرح خواهند شد.
• فیلد a41، قابل استفاده نزد ( بانک معامله کننده) ... به شکل : این فیلد یکی از مهم ترین فیلدهای پیام گشایش است. در این فیلد بانک معامله کننده مشخص و معرفی شده و نوع اعتبار از لحاظ پرداخت (نقد، نسیه و ... ) نیز تعیین می شود. در واقع این فیلد نحوه استفاده از اعتبار و نام بانک معامله کننده را مشخص می کند.
• فیلد c 42، برات در (سررسید) : در این فیلد تئور برات ذکر می شود . تئور یا نحوه پرداخت برات اشاره به این دارد که برات مربوطه دیداری است یا مدت دار و اینکه برات مدت دار مربوطه چند روزه و تاریخ شروع محاسبه سررسید بر چه مبنایی است.
• فیلد a42، برات گیر: در این فیلد متعهد برات ( برات گیر) مشخص می شود . با توجه به اینکه در روش اعتبار اسنادی تعهد پرداخت باید از جانب بانک باشد، در این فیلد نام و یا کد سوئیفتی بانک متعهد پرداخت که معمولاً بانک معامله کننده است درج می گردد.
• فیلد M42، جزئیات پرداخت ترکیبی: گاهی با توجه به توافقات خریدار و فروشنده ممکن است شرایط پرداخت به صورت ترکیبی مشخص گردد. بدین ترتیب ممکن است پرداخت بخشی از مبلغ اعتبار به صورت دیداری و بخشی دیگر به صورت مدت دار باشد، لذا در این فیلد نحوه و چگونگی پرداخت مشخص خواهد شد.
• فیلد P42، جزئیات پرداخت مدت دار: در مواقعی که شرط پرداخت در اعتبار به صورت مدت دار درج شده باشد، در این فیلد نحوه محاسبه و تعداد روزهای مربوطه تعیین خواهد شد.
• فیلد P43، حمل به دفعات: در برخی از قراردادهای بازرگانی خریداران و فروشندگان تصمیم میگیرند تا قرارداد مربوطه ( پروفرما) را براساس توافق کلی و مبلغ کلی تنظیم کنند و سپس با هماهنگی کالای مربوطه را در چند مرحله (Part) حمل نمایند.
• فیلد T43، تغییر وسیله حمل ( تخلیه از یک وسیله حمل و بارگیری بر روی وسیله حمل دیگر): در این فیلد اجازه تغییر وسیله حمل تعیین تکلیف قرار می گیرد.
• فیلد A44، محل تحویل/ ارسال از ... / محل دریافت : این فیلد در هنگامی که حمل به صورت مرکب و یا به صورت زمینی، ریلی و پستی باشد مورد استفاده قرار می گیرد. در مواقعی که حمل مرکب باشد مبدا اولیه حمل در این فیلد قید می شد.
• فیلد E44، بندر بارگیری/ فرودگاه مبدأ: این فیلد در هنگامی که حمل به صورت دریایی و یا به صورت هوایی باشد استفاده می گردد. نام بندر مبدأ حمل کالا و یا فرودگاه مبدأ در این فیلد قید می شود.
• فیلد F44، بندر تخلیه، فرودگاه مقصد: این فیلد در هنگامی که حمل به صورت دریایی و یا به صورت هوایی باشد استفاده می گردد. نام بندر مقصد حمل کالا و یا فرودگاه مقصد در این فیلد قید می شود.
• فیلد B44، محل مقصد نهایی/ برای حمل به ... / محل تحویل : این فیلد در هنگامی که حمل به صورت مرکب و یا به صورت زمینی، ریلی و پستی باشد استفاده می گردد. در مواقعی که حمل مرکب باشد مبدأ اولیه حمل در این فیلد قید می شود.
• فیلد C44، آخرین تاریخ (سررسید) حمل: آخرین زمان مجاز جهت حمل با ذکر تاریخ مشخص می شود.
• فیلد D44، دوره حمل: این فیلد اشاره به ماده 32 مقررات متحدالشکل اعتبارات اسنادی دارد که طی آن اعلام می گردد که در دوره ای معین و مشخص شده کدام کالا و در کدام نوبت باید حمل شود .
• فیلد A45، شرح کالا و/یا خدمات: شرح کالا یا خدمات با توجه به فرم گشایش اعتبار و مندرجات پروفرما در این فیلد ارائه می شود.
• فیلد a46، اسناد مورد نیاز: به طور قطع این فیلد مهم ترین فیلد اعتبار اسنادی است و در آن اسنادی که فروشنده بایستی در قبال دریافت وجه ارائه نماید معرفی واعلام می گردند.
• فیلد a47، سایر شرایط : در این فیلد بانک های گشایش کننده می توانند ملاحظات و سایر شرایط خریدار و خود را جهت رعایت از طرف فروشنده قید نمایند.
• فیلد B، جزئیات هزینه ها (کارمزدها): در رابطه با هزینه ها و کارمزدهای مربوط به بانک های معامله کننده، پوشش دهنده و ... در این فیلد مشخص می شود که هزینه های مربوطه به عهده خریدار یا فروشنده است.
• فیلد 48، مهلت ارائه اسناد: در این فیلد دوره زمانی که فروشنده طی آن می تواند پس از صدور سند حمل کالا، اسناد را ارائه دهد مشخص می شود.
• فیلد49، دستور العمل های تائید: در صورتی که بانک گشایش کننده بخواهد تا بانک ابلاغ کننده تائید خود را به اعتبار بیفزاید، می تواند در این فیلد با درج عبارت (Confirm) از بانک مذکور بخواهد تا اعتبار اسنادی را به صورت تائید شده به فروشنده ابلاغ کند.
• فیلد a53، بانک پوشش دهنده اعتبار: در این فیلد نام یا کد سوئیفتی بانک پوشش دهنده قید می گردد ودر صورت معرفی بانکی در این فیلد، به بانک معامله کننده اعلام می شود که در صورت احراز تطابق اسناد می تواند وجه مربوطه را از بانک معرفی شده مطالبه نماید (دیداری) و یا این حق را خواهد داشت تا در سر رسید مربوطه وجه اسناد را از بانک مذکور درخواست کند.
• فیلد 78، دستورالعمل به بانک پرداخت کننده /پذیرنده/ معامله کننده : در این فیلد به بانک تعیین شده اعلام میشود که پرداخت وجه اعتبار چگونه انجام خواهد شد. به طورمثال اعلام می شود که بانک معامله کننده در چه زمانی و در صورت حصول چه شرایطی می تواند وجه اسناد را از بانک پوششی مطالبه کند.
• فیلد a57، ابلاغ اعتبار توسط بانک: در این قسمت در صورتی که متقاضی اعتبار بنا به درخواست ذینفع تقاضا کند بانکی متفاوت از بانک ابلاغ کننده اعتبار، اعتبار را به ذینفع مربوطه ابلاغ نماید، می توان با درج کد سوئیفتی بانک مذکور، وی را به عنوان بانک ابلاغ کننده دوم معرفی نمود.
• فیلد 72، اطلاعات بانک فرستنده پیام به بانک گیرنده پیام: در این فیلد نکات حائز اهمیت مربوط به بانک گشایش کننده به اطلاع بانک ابلاغ کننده می رسند.
روش تعهد پرداخت بانکی
جدیدترین روش پرداخت در بازرگانی بین الملل، روش تعهد پرداخت بانکی (BPO) است. این روش هنوز به طور گسترده در بازرگانی بین الملل رواج نداشته و مراحل اولیه خود را طی می کند. در سال 2011 کمیته بانکی اتاق بازرگانی بین الملل با همکاری 9 بانک برای اولین بار کار گروه تعهد پرداخت بانکی را در زوریخ سوئیس برگزار کرد. در سال 2013 کمیته بانکی اتاق بازرگانی بین الملل به کمک سوئیفت اقدام به تدوین مقررات متحدالشکل تعهد پرداخت بانکی نمود.
براساس تعریف اتاق بازرگانی بین الملل، روش تعهد پردخت بانکی (BPO) روشی است که طی آن بانکی تعهد برگشت ناپذیر خود را به بانک دیگر می دهد تا این بانک وجه مشخصی را بعد از یک رویداد معین به فروشنده پرداخت نماید. پرداخت پس از وقوع رویداد معین و پس از تطبیق داده ها در سیستم سوئیفت و پرتال مربوطه صورت خواهد پذیرفت.
روش تعهد پرداخت بانکی (BPO) این امکان را فراهم می آورد تا تمام طرف های درگیر در بازرگانی بین الملل شامل خریدار، فروشنده و بانک های خریدار و فروشنده به اطلاعات دسترسی داشته باشند.
در واقع این روش مانند سیستم های ERP که کلیه فرآیندهای مربوطه را در یک جا جمع می کند، عمل کرده و تمامی فرایندها را متمرکز می نماید. برخلاف روش های سنتی، در این روش اسناد الکترونیکی هستند.
در روش تعهد پرداخت بانکی (BPO) فرایند بررسی اسناد از حالت فیزیکی به صورت تطبیق اطلاعات در پایگاه داده ها درآمده است. در این روش بارنامه ، فاکتور و سایر اسناد باید به صورت الکترونیکی درآیند. به همین دلیل زنجیره تأمین و حمل نیز در این روش درگیر فرآیند بازرگانی بین الملل می شوند. روش تعهد پرداخت بانکی (BPO) تلاش دارد تا ضمن سرعت دادن به امور، بانک ها را در امور مربوط به زنجیره تأمین کالا نیز درگیر نماید.
تفاوت مهم این روش با اعتبارات اسنادی در این موضوع است که در این روش، تعهد پرداخت بانک خریدار به فروشنده عنوان نگردیده و صراحتاً عنوان شده تعهد پرداخت با بانک فروشنده است. در واقع این روش تلاش دارد تا مزایای روش های حساب باز و اعتبار اسنادی را تجمیع کند. همچنین نقش تبادل اطلاعات الکترونیکی در این روش تقویت شده است. به طور خلاصه می توان سه ویژگی متمایز روش تعهد پرداخت بانکی (BPO) را به این صورت نام برد:
• الکترونیکی شدن اسناد
• تعهد پرداخت توسط بانک فروشنده • توجه سیستم بانکی به زنجیره تامین در فرآیند پرداخت و تایید اسناد
عوامل مؤثر بر انتخاب روش پرداخت
روش های مختلف پرداخت بین الملل دارای مزایا و معایب خاص خود هستند. برای ارزیابی این روش ها باید براساس شاخص های متعدد به بررسی آن ها پرداخت. به عبارت دیگر عوامل متعددی بر انتخاب روش پرداخت تأثیرگذار هستند. اگر روش تعهد پرداخت بانکی (BPO) که هنوز نمی توان به صورت دقیق در خصوص کارآیی آن قضاوت نمود را کنار بگذاریم، جدول 9-1 یک مقایسه کلی از این روش ها پرداخت بین الملل را ارائه می کند.
روش زمان معمول پرداخت زمان دسترسی خریدار به کالا ریسک صادرکننده ریسک وارد کننده پیش پرداخت قبل از حمل بعد از حمل ناچیز بسیار زیاد اعتبار اسنادی زمانی که حمل شروع می شود بعد از پرداخت با توجه به نوع اعتبار، کم یا ناچیز از حمل اطمینان دارد، اما از کیفیت کالا نه وصولی در سررسید پس از قبولی برات نسبت عکس با اعتبار خریدار دارد از حمل اطمینان دارد، اما از کیفیت کالا نه حساب باز (نسیه) براساس توافق ( پس از تحویل کالا) قبل از پرداخت زیاد ناچیز همان گونه که اشاره شد، انتخاب روش پرداخت تحت تأثیر عوامل متعددی است، می توان عوامل ذیل را به عنوان مهم ترین عوامل در نظر داشت:
• ریسک روش پرداخت برای طرفین: یکی از مهم ترین عوامل مؤثر بر انتخاب روش پرداخت، ریسک طرفین است. به عنوان یک قاعده کلی، خریدار و فروشنده علاقه مند هستند تا ریسک پایین تری را تقبل نمایند. هر یک از روش های پرداخت، میزان ریسک متفاوتی برای خریدار و فروشنده دارد. ریسک روش های پرداخت رامی توان به شکل زیر در نظر گرفت.
باید توجه داشت، ریسک صادر کننده و وارد کننده عموماً از بابت روش پرداخت یا عاملان پرداخت ( بانک ها، صرافی ها و ... ) نیست، بلکه از جانب یکدیگر است. به عبارت دیگر معمولاً در روش پرداخت مشکل خاصی به وجود نمی آید مگر آنکه خریدار از روش های غیر معمول مانند استفاده از صرافان غیر معتبر برای انتقال ارز استفاده کند مشکل اصلی عدم تعهد طرفین است.
• توانایی مالی خریدار: عامل مؤثر دیگر، توانایی مالی خریدار است. خریداری که توانایی مالی پایینی دارد، علاقه دارد تا ابتدا کالا را تحویل گرفته، آن را بفروشد و پس از فروش کالا اقدام به پرداخت وجه معامله کند. طبیعی است در این روش خریدار باید هزینه بیشتری به عنوان سود سرمایه پرداخت نماید.در واقع خریدار در این شرایط بخشی از حاشیه سود خود را به دلیل پرداخت دیرتر، باید به بانک و یا فروشنده بدهد.در مقابل خریداری که از توانایی مالی بالاتری برخوردار است ، ترجیح میدهد قیمت تمام شده را پایین نگاه دارد تا حاشیه سود خود را افزایش دهد لذا احتمالاً از روش های اعتبار بلند مدت استفاده نمی کند. البته طبیعی است که این قاعده مطلق نیست وعوامل بسیار دیگری بر تصمیم خریداران تأثیر می گذارند که در ادامه مورد بررسی قرار می گیرند.
• از طرف دیگر فروشنده به بازرگان یا شرکتی که توانایی مالی بالایی داشته باشد، اعتماد بیشتری خواهد داشت واین موضوع خود می تواند در انتخاب روش پرداخت اثرگذار باشد.
• توانایی تولید فروشنده : رفتار خریداران با فروشندگانی که از اعتبار بالا و توانایی تولید بیشتری برخوردارند متفاوت خواهد بود. به عنوان یک قاعده کلی، این فروشندگان قابل اعتمادتر هستند فروشندگانی که توانایی تولید پایینی دارند، از یک طرف نیازمند منابع لازم برای تهیه وتولید سفارش بوده واز طرف دیگر ممکن است نتوانند به تعهدات خود پایبند، به این دلیل خریدار نمی تواند به آنها اعتماد نماید.
• شرایط سیاسی، اقتصادی و قانونی کشورها: عوامل محیط کلان کشورهای خریدار و فروشنده بر انتخاب روش پرداخت تأثیرگذار است. کشورهایی که از ثبات بالاتری برخوردار هستند، بیشتر قابل اعتماد بوده و سیستم قانونی و بانکی منظم تری دارند. طبیعی است میزان اعتماد و شفافیت مقررات یک کشور بر رفتار و توقعات بازرگانان سایر کشورها تأثیر می گذارد.
• مقدار سفارش: مقدار سفارش نیز یکی از عوامل مؤثر بر روش پرداخت است. معمولاً در سفارش های کوچک طرفین به صورت نقدی معامله می کنند؛ اما در سفارشات بزرگ از وصولی واعتبار اسنادی بیشتر استفاده می شود. لازم به ذکر است در برخی از سفارشات و خریدهای خاص و بسیارگران از روش های خاص تأمین مالی مانند اجاره به شرط تملیک، بای بک،افست و .. نیز استفاده می شود. همچنین در خریدهای بزرگ قدرت چانه زنی خریدار نیز بیشتر می شود و می تواند امتیازاتی از فروشنده دریافت کند.
• رقابت : در صنایعی که رقابتی هستند، فروشنده چاره ای جز ارائه تسهیلات بیشتر برای خریداران ندارد.
از جمله این تسهیلات روش پرداخت است. خریدار در بازارهای رقابتی می تواند بین تعداد زیادی فروشنده، مناسب ترین گزینه را انتخاب نماید.
• هزینه های بانکی: روش های مختلف پرداخت بین الملل، هزینه های متفاوتی دارند. یکی از موضوعات مورد توجه طرفین هزینه این خدمات بانکی است. برای مثال در صورت وجود اعتماد و ریسک پایین در یک معامله، طرفین به احتمال زیاد برات را به اعتبار اسنادی ترجیح میدهند چرا که هزینه پایین تری را به همراه دارد.
• تجارب قبلی: تجارب قبلی طرفین معامله بر انتخاب روش پرداخت مؤثر است. احتمالاً افرادی که قبلاً در معاملات بازرگانی بین الملل به دلیل اعتماد به طرف مقابل زیان دیده اند، در آینده احتیاط بیشتری به خرج می دهند و از روش های مطمئن پرداخت استفاده می کنند.
• مدت زمان همکاری بین طرفین: شاید مهم ترین عامل در انتخاب روش پرداخت، مدت زمان ارتباط طرفین و میزان اعتمادی است که بین آن ها به وجود آمده در صورتی که طرفین مدت زمان زیادی با یک دیگر همکاری کنند و بین آن ها اعتماد به وجود آید، از روش های مستقیم پرداخت استفاده کرده و کمتر از روش های واسطه ای بانک ها که هزینه خاص خود را دارد استفاده می کنند.