قوانین و مقررات گمرکی

 

آشنايي با قوانین و مقررات گمرکی1395
تعاریف Definitions



ماده 1
مفاهیم اصطلاحات گمرکى به کار برده شده در این قانون، طبق تعریفى است که از طرف شوراى همکارى گمرکى به صورت مجموعه براى کشورهاى عضو منتشر شده و یا مى شود مگر این که در بندهاى ذیل یا در سایر مواد این قانون از آن تعریف دیگرى به عمل آمده باشد:

اظهار کالا: بیانیه اى کتبى یا شفاهى است که براساس مقررات این قانون اظهارکننده، رویه گمرکى مورد نظر خود را درباره کالا مشخص مى کند و اطلاعات مورد نیاز براى اجراى مقررات گمرکى را ارائه مى دهد.

اظهارکننده: صاحب کالا یا نماینده قانونى او است که کالا را برابر مقررات این قانون به گمرك اظهار مى کند. در اظهار الکترونیکى صاحب کالا یا نماینده قانونى وى به استناد گواهى رقومى (دیجیتالى) تأیید شده از مراکز مجاز صدور گواهى مذکور به عنوان صاحب کالا یا نماینده قانونى اظهارکننده شناخته مى شود.

اظهارنامه اجمالى: سندى است که به موجب آن شرکت حمل و نقل، فهرست کلى محمولاتى که باید تخلیه و یا بارگیرى شود را هنگام ورود و یا خروج وسیله نقلیه از کشور اعلام مى نماید.

اماکن گمرکى: انبارها، باراندازها، اسکله ها، فرودگاهها، ایستگاههاى راه آهن، محوطه ها و هر محل یا مکانى است که تحت نظارت گمرك است و براى انباشتن و نگهدارى کالاها به منظور انجام تشریفات گمرکى استفاده مى شود. این اماکن میتواند انبارهاى گمرکى، انبارهاى اختصاصى و سردخانه هاى عمومى باشد.

ترخیص: خروج کالا از اماکن گمرکى پس از انجام تشریفات گمرکى مربوط است.

ترخیصیه: سندى است که به موجب آن شرکت حمل و نقل (کریر و فورواردر) پس از احراز هویت، بلامانع بودن انجام تشریفات گمرکى توسط گیرنده کالا را به گمرك اعلام مى نماید.

تشریفات گمرکى: کلیه عملیاتى است که در اجراى مقررات گمرکى انجام مى شود.

تضمین: وجه نقد، ضمانتنامه بانکى و بیمه نامه معتبرى است که براى اجراى الزامات مندرج در مقررات گمرکى نزد گمرك سپرده مى شود.

تعهد: قبول الزام کتبى یا الکترونیکى که شخص را در برابر گمرك براى انجام یا عدم انجام عملى ملزم مى کند.

حقوق ورودى: حقوق گمرکى معادل چهار درصد % 4 ارزش گمرکى کالا به اضافه سود بازرگانى که توسط هیأت وزیران تعیین مى گردد به علاوه وجوهى که به موجب قانون، گمرك مسؤول وصول آن است و به واردات قطعى کالا تعلق مى گیرد ولى شامل هزینه هاى انجام خدمات نمى شود.

حمل یکسره: ورود کالا به اماکن گمرکى و خروج کالا از اماکن مذکور بدون تخلیه و تحویل در این اماکن با رعایت مقررات این قانون است.

روز اظهار: زمانى که اظهارنامه امضاء شده به ضمیمه اسناد مربوطه توسط اظهارکننده به صورت دستى یا رایانه اى به گمرك ارائه مى شود و شماره دفتر ثبت اظهارنامه به آن اختصاص مى یابد.

سازمان جهانى گمرك (شوراى همکارى گمرکى): سازمان بین المللى بین الدولى که براساس کنوانسیون مورخ 1329/9/24 هجرى شمسى مطابق با 15 دسامبر 1950 میلادى ایجاد گردیده است و کشور ایران در اسفند ماه سال 1337 هجرى شمسى به آن پیوسته است.

سامانه (سیستم) هماهنگ شده: توصیف و کدگذارى کالا براساس کنوانسیون بین المللى سامانه هماهنگ شده توصیف و نشانه گذارى (کدگذارى) کالا مورخ 14 ژوئن 1983 میلادى که به تصویب شوراى همکارى گمرکى رسیده و جمهورى اسلامى ایران براساس ماده واحده قانون الحاق دولت جمهورى اسلامى ایران به کنوانسیون 1373 هجرى شمسى، به آن پیوسته است. /6/ یاد شده مصوب 20

شرکت حمل و نقل بین المللى: شخص حقوقى که به موجب مقررات قانونى، مجاز به انجام عملیات حمل و نقل بین المللى است.

صاحب کالاى تجارى: شخصى است که نسخ اصلى اسناد خرید و حمل به نام او صادر شده (و در مورد کالاى خریدارى شده با تعهد سامانه بانکى، آن اسناد از طرف بانک مهر شده) و ترخیصیه نیز به نام او باشد یا اسناد مزبور به نام وى ظهرنویسى و صحت امضاء واگذارنده از طرف مقام صلاحیتدار گواهى شده باشد.

قلمرو گمرکى: آن قسمت از قلمرو کشور است که در آن قانون امور گمرکى اعمال مى شود.

کالاى تجارى: کالایى که به تشخیص گمرك ایران براى فروش صادر یا وارد مى گردد اعم از این که به همان شکل یا پس از انجام عملیات اعم از تولیدى، تفکیک و بسته بندى به فروش برسد.

کالاى داخلى: کالایى که در قلمرو گمرکى کشور تولید یا ساخته شده یا کالاى خارجى است که ورود قطعى شده است.

کالاى گمرك نشده: کالایى که تحت نظارت و کنترل گمرك است ولى تشریفات گمرکى آن به طور کامل انجام نشده است.

کالاى مجاز: کالایى که صدور یا ورود آن با رعایت ضوابط نیاز به کسب مجوز ندارد.

کالاى مجاز مشروط: کالایى که صدور یا ورود آن نیاز به کسب موافقت قبلى یک یا چند سازمان دولتى دارد.

کالاى ممنوع: کالایى که صدور یا ورود آن بنا به مصالح ملى یا شرع مقدس اسلام به موجب قانون ممنوع است.

کنترلهاى گمرکى: اقداماتى که توسط گمرك به منظور حصول اطمینان از رعایت مقررات گمرکى انجام مى شود.

مرجع تحویل گیرنده: شخص حقوقى که به موجب قانون یا قراردادهاى متکى به قانون مسؤولیت تحویل و نگهدارى کالاهاى مربوط به عموم اشخاص را که تشریفات گمرکى آن انجام نشده است در اماکن گمرکى برعهده دارد. این اصطلاح شامل سازمان جمع آورى و فروش اموال تملیکى نیست.

مقررات گمرکى: قوانین و مقررات اعم از آیین نامه هاى اجرائى، دستورالعملها و بخشنامه هایى که نظارت یا اجراى آن به گمرك واگذار گردیده است.

هزینه هاى انجام خدمات: وجوهى که در قبال انجام خدماتى از قبیل هزینه اشعه ایکس (ایکس رى)، مهر و موم، پلمب، باربرى، انباردارى در اماکن گمرکى، آزمایش و تعرفه بندى، مراقبت، بدرقه، توزین کالا و خدمات فوق العاده دریافت مى شود و شرایط، ضوابط و مصادیق آن متناسب با خدمات انجام شده تعیین مى گردد.

 

 

مهمترین و کاربردی ترین قوانین امور گمرکی


ماده 7
کالاى موجود در گمرك، وثیقه پرداخت کلیه وجوه متعلقه به آن کالا و سایر بدهیهاى قطعى صاحب کالا بابت وجوهى است که وصول آن به موجب قانون برعهده گمرك است. گمرك قبل از دریافت یا تأمین وجوه مذکور نمى تواند اجازه تحویل و ترخیص کالا را بدهد

ماده 15
هرگاه از طرف صاحب کالا سیاهه خرید به گمرك تسلیم نشده باشد یا ارزش مندرج در اسناد تسلیمى صاحب کالا به استناد دلایل و مدارك قابل قبول مورد پذیرش گمرك نباشد، ارزش کالا برمبناى یکى از روشهاى ذیل تعیین مى شود:

- سوابق ترخیص کالاى مثل همزمان از همان کشور مبدأ
- سوابق ترخیص کالاى مشابه همزمان از همان کشور مبدأ
- قیمت فروش همان کالا در بازار داخلى پس از تعدیل هاى لازم
- ارزش محاسباتى برمبناء عوامل متشکله
- ارزش گذارى کالا برمبناء مدارك و اطلاعات موجود و با انعطاف در به کارگیرى روشهاى فوق الذکر
تبصره رعایت تقدم و تأخر در به کارگیرى روشهاى فوق الزامى است و فقط در صورت درخواست واردکننده، ترتیب کاربرد روش هاى سوم و چهارم قابل جابه جایى است. شرایط و مقررات اجراى این ماده در آیین نامه اجرائى این قانون تعیین مى شود.

ماده 16
ارزش گمرکى کالاى صدورى، عبارت است از قیمت فروش کالا براى صدور به اضافه هزینه بیمه، باربرى و حمل و نقل و سایر هزینه هایى که به آن کالا تا خروج از قلمرو گمرکى تعلق مى گیرد و از روى سیاهه و اسناد تسلیمى صادرکننده تعیین مى گردد. در صورت عدم ارائه اسناد و یا نامتناسب بودن ارزش اظهار شده به دلایل مستند، گمرك ارزش کالاى صدورى را با استعلام از مراجع ذى ربط و براساس قیمت عمده فروشى آن در بازار داخلى به اضافه هزینه هایى که تا خروج از قلمرو گمرکى به آن تعلق مى گیرد تعیین مى نماید.
تبصره تشخیص نامتناسب بودن ارزش گمرکى مانع از صدور کالا نیست و گمرك مى تواند با اخذ تعهد، رسیدگى به ارزش را به بعد از صدور موکول نماید مگر در مواردى که صادرات کالا منوط به پرداخت عوارض صادراتى برمبناى ارزش کالا باشد.

ماده 24
مدت مجاز نگهدارى کالا در انبارهاى گمرکى از تاریخ تحویل کالا به این اماکن سه ماه است. در صورت تقاضاى کتبى صاحبان کالا یا شرکتهاى حمل و نقل در مورد کالاى عبورى و وجود علل موجه به تشخیص گمرك و با پرداخت هزینه انباردارى تا تاریخ موافقت گمرك این مدت حداکثر تا دو ماه دیگر قابل تمدید است. درصورتى که ظرف مهلت مقرر صاحب کالا براى انجام تشریفات گمرکى و پرداخت وجوه متعلقه اقدام ننماید کالا مشمول مقررات متروکه مى شود. چنانچه کالا به انبارهاى گمرکى متعدد منتقل و نگهدارى شود مدت توقف از زمان ورود کالا به اولین انبار گمرکى محاسبه مى شود. مهلت توقف مرسولات پستى غیرتجارى تابع مقررات پست است.

تبصره 1 درصورتى که امکانات لازم براى نگهدارى کالاى فاسدشدنى و کالایى که نگهدارى آن هزینه اضافى ایجاد مى کند، در انبارهاى گمرکى موجود نباشد، باید بلافاصله پس از تخلیه و تحویل، ترخیص و یا با مسؤولیت صاحب کالا و نظارت گمرك به انبار مناسب منتقل شود. در غیر این صورت، مرجع تحویل گیرنده هیچ گونه مسؤولیتى در قبال ضایع یا فاسد شدن آنها ندارد و گمرك بلافاصله مقررات متروکه را در مورد آن کالا اعمال مى نماید.

تبصره 2 چنانچه ظرف یک ماه کالاهایى که براى آن سند ترخیص یا فروش صادر گردیده است از انبارها خارج نشود مشمول مقررات متروکه مى شود. این مهلت با اعلام موافقت مرجع تحویل گیرنده و گمرك قابل تمدید است.

تبصره 3 تا زمانى که کالا به انتظار اعلام نظر قطعى گمرك در انبارهاى گمرکى متوقف گردد، کالا متروکه نمى شود.

تبصره 4 تعیین مهلت توقف کالا در مناطق آزاد و مناطق ویژه اقتصادى بر اساس ضوابط قانونى مناطق مذکور در اختیار سازمانهاى مسؤول این مناطق است. کالاهایى که در این مناطق پس از انقضاء مهلت هاى اعطائى توسط سازمانهاى مذکور مهلت منقضى، اعلام مى شوند نیز مشمول مقررات کالاى متروکه مى گردند.

ماده 33
کالاى متروکه موضوع ماده ( 24 ) این قانون و کالاى ضبطى و واگذارى به گمرك، توسط سازمان جمع آورى و فروش اموال تملیکى به عنوان مسؤول فروش کالاى متروکه و ضبطى با رعایت مقررات مربوطه به فروش مى رسد.

تبصره 1 تا زمانى که کالا توسط سازمان یاد شده به فروش نرسیده است، صاحب کالا حق دارد پس از اعلام گمرك به سازمان مذکور براى انجام تشریفات قطعى گمرکى و ترخیص کالاى خود نسبت به تسلیم اظهارنامه و یا تغییر عنوان اظهار با رعایت مقررات مربوطه و پرداخت کلیه وجوه متعلقه و سایر هزینه هاى انجام شده اقدام نماید.

تبصره 2 کالایى که پس از متروکه شدن، به انبارهاى سازمان یاد شده منتقل مى گردد نیز مشمول مقررات تبصره ( 1) این ماده مى شود.

تبصره 3 اموال در اختیار ولى فقیه که در قوانین و مقررات مربوطه مشخص شده است پس از صدور حکم مراجع قضائى ذى صلاح با رعایت مقررات مربوط به نهاد مأذون از سوى ولى فقیه تحویل مى گردد.

ماده 44
در مواردى که حقوق ورودى از روى وزن کالا دریافت مى شود، وزن کالا، وزن ناخالص با تمام لفاف ها و ظروف درونى و بیرونى به حال و وضع عادى هنگام اظهار در گمرك منهاى وزن تقریبى ظرف است که نسبت آن با وزن ناخالص کالا با توجه به نوع لفاف و ظرف توسط هیأت وزیران تعیین مى شود.

تبصره اوزان تقریبى تعیین شده شامل لفاف هایى که کالا را به صورت ناقص بپوشاند نیست جز درمورد کالایى که بسته بندى آنها در عرف از این ویژگى برخوردار است وزن خالص تخمینى در مورد کالاهایى که به صورت فلّه وارد مى شود پذیرفته نیست. در این موارد وزن خالص کالا براساس روش هاى متداول بین المللى مانند محاسبه آبخور کشتى تعیین مى گردد.

ماده46
اگر صاحب کالا، کالاى خود را اظهار کرده باشد، چنانچه بخواهد تمام یا قسمتى از کالاى خود را تحت عنوان دیگرى اظهار نماید مشروط بر آن که کالا از گمرك خارج نشده باشد و جریمه هاى متعلقه مربوط به اظهار خلاف اولیه را پرداخت نماید، اظهار جدید آن پذیرفته مى شود.

تبصره 1 تغییر عنوان به عبور داخلى شخصى با رعایت ماده 123 ) این قانون موکول به موافقت گمرك است. )

تبصره 2 در مواردى که اظهار صاحب کالا مشمول مقررات قاچاق گردد صاحب آن، حق تبدیل عنوان اظهارنامه را ندارد.

ماده 69
چنانچه کالاى تولید داخلى به اشخاصى که در واردات کالاى مشابه خارجى معافیت دارند فروخته شود، وجوه پرداختى براى ورود کالا، مواد، اجزاء و قطعات به کار رفته در تولید آن نیز طبق مقررات این قانون به فروشنده مسترد مى گردد.

- کالایى که از مسیر غیرمجاز یا بدون انجام تشریفات گمرکى به قلمرو گمرکى وارد یا از آن خارج گردد. همچنین کالاهایى که بدون انجام تشریفات گمرکى یا از مسیرهاى غیرمجاز وارد کشور شود و در داخل کشور کشف گردد.

تبصره منظور از مسیر غیرمجاز، مسیرهایى غیر از موارد مندرج در تبصره ( 1) ماده ( 103 ) این قانون است.

- خارج نکردن وسایل نقلیه و یا کالاى ورود موقت، ورود موقت براى پردازش، عبور خارجى و مرجوعى ظرف مهلت مقرر از قلمرو گمرکى و عدم تحویل کالاى عبور داخلى شخصى ظرف مهلت مقرر جز در مواردى که عدم خروج یا عدم تحویل به گمرك و یا ترخیص قطعى، عمدى نباشد.

تبصره ارائه اسناد خلاف واقع که دلالت بر خروج وسایل نقلیه و کالا از قلمرو گمرکى و یا تحویل آنها به گمرك داشته باشند نیز مشمول مقررات این بند است.

- بیرون بردن کالاى تجارى از اماکن گمرکى بدون اظهار یا بدون پرداخت یا تأمین حقوق ورودى، خواه عمل در حین خروج از اماکن گمرکى یا بعد از خروج کشف شود. هرگاه خارج کننده غیر از صاحب کالا یا نماینده قانونى او باشد گمرك عین کالا و در صورت نبودن کالا بهاى آن را از مرتکب مى گیرد و پس از دریافت وجوه گمرکى مقرر، به صاحب کالا مسترد مى دارد و مرتکب طبق مقررات کیفرى تعقیب مى شود.

- کالاى عبور خارجى که تعویض و یا قسمتى از آن برداشته شود.

- کالایى که ورود یا صدور آن ممنوع است تحت عنوان کالاى مجاز یا مجاز مشروط و با نام دیگر اظهار شود. کالاى عبورى مشمول تبصره ( 2) ماده ( 108 ) این قانون مى شود.

- وجود کالاى اضافى همراه کالاى اظهار شده که در اسناد تسلیمى به گمرك ذکرى از آن نشده است، مشروط بر اینکه کالاى اضافى از نوع کالاى اظهار شده نباشد. کالاى اضافى موضوع ماده ( 54 ) این قانون از شمول این بند مستثنى است.

- وسایل نقلیه و کالایى که صدور قطعى آن ممنوع یا مشروط است و به عنوان خروج موقت یا کران برى (کابوتاژ) اظهار شده باشد و ظرف مهلت مقرر به قلمرو گمرکى وارد نگردد. موارد قوه قهریه (فورس ماژور) و مواردى که عدم ورود کالا عمدى نیست از این حکم مستثنى است.

- کالاى مجاز یا مجاز مشروطى که تحت عنوان کالاى مجاز یا مجاز مشروط دیگرى که جمع حقوق ورودى آن کمتر است با نام دیگر و با استفاده از اسناد خلاف واقع اظهار شود، کالاى عبورى مشمول تبصره ( 1) ماده ( 108 ) این قانون است. منظور از اسناد خلاف واقع اسنادى است که در آن خصوصیات کالایى ذکر شده باشد که با جنس و خصوصیات کالاى اظهار شده تطبیق ننماید و یا جعلى باشد.

- کالا با استفاده از شمول معافیت با تسلیم اظهارنامه خلاف یا اسناد غیرواقعى و یا با ارائه مجوزهاى جعلى به گمرك اظهار شود.

- کالاى جایگزین شده ممنوع الصدور یا مشروط یا داراى ارزش کمترى که با کالاى صادراتى که براى آن پروانه صادر گردیده است تعویض شود.

- کالاى مورد معافیتى که بدون رعایت مقررات ماده 120 این قانون به دیگرى منتقل شود.

ماده 117
اسناد مثبته گمرکى که در موارد احتمالى قاچاق مى توان به آن استناد نمود عبارت از اصل اسناد زیر است:

- پروانه ورود گمرکى
- پته گمرکى
- قبض سپرده موجب ترخیص کالا
- قبض خرید کالاى متروکه، ضبطى و بلاصاحب
- پروانه عبور
- پروانه مرجوعى
- پروانه ورود موقت
- پروانه ورود موقت براى پردازش
- پته عبور
- پروانه کران برى (کابوتاژ)
-پروانه صادراتى
- پروانه صدور موقت
- کارت مسافرى صادره توسط مناطق آزاد تجارى و صنعتى
- کارت هوشمند تکمیل و تأیید شده توسط گمرك تبصره مشخصات مذکور در این اسناد باید با مشخصات کالا تطبیق نماید و فاصله بین تاریخ صدور سند و تاریخ کشف کالا با توجه به نوع کالا و نحوه مصرف آن متناسب باشد.

ماده 135
هر گاه بعد از ترخیص کالا از گمرك معلوم گردد وجوهى که وصول آن برعهده گمرك است بیشتر یا کمتر از آنچه مقرر بوده دریافت گردیده یا اساساً دریافت نشده و یا اشتباهى دریافت گردیده است گمرك و صاحب کالا مى توانند ظرف شش ماه از تاریخ امضاء پروانه یا پته گمرکى کالاى مورد بحث، کسر دریافتى و یا اضافه پرداختى را از یکدیگر مطالبه و دریافت کنند. رد اضافه پرداختى ها از محل درآمد جارى به عمل مى آید.

تبصره 1 کسر دریافتى کمتر از یک میلیون ( 1,000,000 ) ریال در مورد هر اظهارنامه قابل مطالبه نیست.

تبصره 2 چنانچه طبق قوانین خاص براى مطالبه وجوهى که وصول آن برعهده گمرك است مهلت مرور زمان قانونى دیگرى تعیین شود مورد، مشمول مهلت هاى مربوطه مى گردد.

تبصره 3 چنانچه پس از ترخیص کالا ظرف شش ماه از تاریخ امضاء پروانه یا پته گمرکى، حکم معافیت به گمرك تسلیم شود با رعایت مقررات، مبلغ پرداختى مربوطه قابل استرداد است.

ماده 137
گمرك مکلف است مابه التفاوت و یا تمام وجوه کسر دریافتى را طى مطالبه نامه کتبى به صاحب کالا و در صورت عدم دسترسى، به وکیل یا نماینده صاحب کالا به نشانى مندرج در اظهارنامه ابلاغ و آن را از صاحب کالا مطالبه و دریافت نماید. ابلاغ مطالبه نامه به وکیل یا نماینده صاحب کالا ولو اینکه مورد وکالت یا نمایندگى محدود به ترخیص کالا باشد قاطع مرور زمان شش ماهه است.

تبصره 1 روز امضاء پروانه یا پته و روز ابلاغ کسر دریافتى جزء مهلت شش ماهه محسوب نمى شود.

تبصره 2 مطالبه نامه باید مربوط به یک پروانه یا پته و مبلغ و مستند قانونى آن مشخص باشد.

ماده 138
اشخاصى که کسر دریافتى از آنها مطالبه مى شود هرگاه نسبت به مبلغ مورد مطالبه اعتراض داشته باشند مى توانند ظرف سى روز از تاریخ ابلاغ مطالبه نامه دلایل اعتراض خود را به طور کتبى به گمرك اعلام دارند در این صورت گمرك به اعتراض نامه رسیدگى مى کند و در مواردى که اعتراض موجه شناخته شود از ادامه مطالبه خوددارى مى نماید وگرنه دلیل رد اعتراض را به مؤدى ابلاغ مى کنند که در آن صورت چنانچه صاحب کالا به اعتراض خود باقى باشد مى تواند ظرف ده روز از تاریخ ابلاغ بدون تودیع سپرده، درخواست ارجاع پرونده به کمیسیون رسیدگى به اختلافات گمرکى را بنماید. ارجاع پرونده بعد از مهلت هاى فوق حداکثر تا شش ماه امکانپذیر است و مستلزم تأمین مبلغ مورد مطالبه مى باشد

ماده 141
به درخواستهاى رد اضافه پرداختى که بعد از خروج کالا از گمرك ادعاء مى شود وقتى ترتیب اثر داده مى شود که داراى شرایط زیر باشد:

- هر درخواست رد اضافه پرداختى باید فقط مربوط به یک پروانه .یا پته گمرکى باشد و مبلغ و علت تقاضاى استرداد در آن قید شود

- ارائه اصل پروانه یا پته گمرکى براى رد اضافه پرداختى الزامى است، مگر اینکه ثابت شود که اصل سند از بین رفته است که در چنین موردى باید تقاضا کننده تعهدى بسپارد که در صورت کشف خلاف از عهده مسؤولیت آن برآید. - ملاك تشخیص تاریخ تسلیم درخواست رد اضافه پرداختى، تاریخ ثبت آن در گمرك محل ترخیص و یا گمرك ایران است.

- روز صدور پروانه و روز ثبت تقاضاى رد اضافه پرداختى در گمرك جزء مهلت شش ماهه مزبور محسوب نمى شود.



دانلود فایل تمامی قوانین و مقررات گمرکی1395

اینکوترمز

آشنايي با قواعد اينكوترمز 2010

در دنياي تجارت امروز، قوانين اينكوترمز به يك بخش اساسي و اجتناب ناپذير از زبان تجارت مبدل شده كه در سراسر جهان و به منظور فروش محصولات در قراردادها گنجانيده و بيانگر قوانين و راهنما جهت استفاده واردكنندگان، صادركنندگان، وكلا، شركت هاي حمل، بيمه و دانشجويان تجارت بين الملل مي باشد. اين قوانين در سرتاسر جهان مورد تأييد دولت ها، مراجع قانوني و كارپردازان بازرگاني به منظور تفسير مشترك رايج ترين اصطلاحات تجاري دنيا مي باشد.

ريشه لغت اينكوترمز از مخفف سازي سه لغت لاتين International Commercial Terms به معناي اصطلاحات تجارت بين الملل تشكيل شده كه مهمترين علت كاربرد آن تعيين دقيق و روشن حدود مسئوليت ها، ريسك ها و هزينه ها در فرآيند تجارت بين الملل بين فروشنده، خريدار و همچنين اشخاص حقوقي/حقيقي دخيل فرآيند تجارت مي باشد كه هر دوره توسط اتاق بازرگاني بين الملل 1 مورد بانگري و باز نشر قرار مي گيرد. اينكوترمز اولين بار در سال 1936 تدوين شد، و در تاريخ اول ژانويه 2011 آخرين نسخه آن كه به اينكوترمز 2010 موسوم است، منتشر گرديده است.

اينكوترمز 2010 نسخه ي هشتم و نهايي از اينكوترمزها مي باشد، كه در 11 قانون تعريف شده و برمبناي طريقه حمل به دو دسته كلي تقسيم بندي مي شوند:

گروه اول اين گروه شامل اينكوترم هايي مي باشند كه تمامي طرق حمل را دربرمي گيرند و متشكل از 7 قانون مي باشد.

01 EXW
در اين روش فروشنده، كالا را در محل توليد و يا انبار كالا به خريدار تحويل مي دهد و كليه مسئوليت ها و هزينه ها، اعم از بارگيري، حمل ونقل، بيمه، گمرك و ريسك خرابي كالا برعهده خريدار است.

02 FCA
تحویل در نقطه ایی معین در کشور مبدا
به معناي اين است كه فروشنده كالا را پس از ترخيص صادراتي در محل مقرر به حمل كننده تعيين شده از سوي خريدار تحويل مي دهد. با توجه به اينكه محل تحويل كشور خريدار باشد، بارگيري با خريدار است و نقطه ريسك فرايند مي باشد. هزينه حمل و بيمه با خريدار است، همچنين معمولاً و (نه الزاماً) عقد قرارداد حمل و بيمه به عهده خريدار مي باشد.

03 CPT
كرايه حمل پرداخت شده
اين قاعده كه نوعي حمل مركب مي باشد، براين مفهوم دلالت مي كند كه فروشنده كالا را تهيه، حمل داخلي و ترخيص صادراتي نموده، هزينه هاي ترخيص صادراتي را خود پرداخت مي كند. بعلاوه حمل كننده كالا تا مقصد نهايي را انتخاب، قرارداد حمل را منعقد و كرايه را تا محل مشخص در قرارداد به عنوان مقصد نهايي پرداخت مي نمايد. ريسك و مسئوليت فروشنده زماني كه كالا را تحويل اولين حمل كننده مي دهد خاتمه مي يابد. همچنين پرداخت هزينه بيمه و عقد قرارداد بازرسي با خريدار است.

04 CIP
كرايه و بیمه حمل پرداخت شده
اين قاعده از اينكوترمز بدين معني است كه فروشنده كالا را با اخذ مجوزهاي صادراتي ازكشور خود و ترخيص صادراتي، به حمل كننده اي كه منتخب خود اوست و خود با آن حمل كننده قرارداد حمل منعقد كرده تحويل مي دهد بعلاوه كرايه حمل كالا تا مقصد را پرداخت كرده و كالا را تا مقصد بيمه نموده، هزينه بيمه را هم پرداخت مي نمايد.

05 DAT
تحویل در پایانه کشور مقصد
اين اصطلاح بدين معني است كه فروشنده تمام هزينه هاي حمل ونقل(هزينه صادرات، حمل، تخليه از حامل اصلي در بندر مقصد و هزينه هاي بندر مقصد)و فرض قبول تمامي ريسك ها تا پايانه مقصد را عهده دار مي شود. پايانه مي تواند بندر، فرودگاه، و مكان تبادل كالا تلقي گردد. ضمن اينكه حقوق ورودي، ماليات و هزينه هاي گمركي برعهده خريدار مي باشد.

06 DAP
تحویل در نقطه ایی معین در کشور مقصد
اين اصطلاح مي تواند براي تمامي حالات حمل ونقل استفاده شود، و يا در فرآيندي كه در آن بيش از يك حالت حمل ونقل وجود داشته باشد. فروشنده مسئول هماهنگي حمل و تحويل كالا، آماده سازي جهت انجام تخليه بار از وسيله نقليه، در محل مورد توافق مي باشد. در اين روش پرداخت ماليات و پوشش بيمه برعهده فروشنده نمي باشد.

07 DDP
تحویل در مقصد با پرداخت حقوق و عوارض گمرکی
فروشنده مسئول تحويل كالا در محل قيد شده در كشور خريدار است، و پرداخت تمامي هزينه هاي انتقال كالا به مقصد از جمله حقوق ورودي و ماليات برعهده وي مي باشد. اين ترم حداكثر تعهدات در فروشنده و حداقل تعهدات در خريدار را دربرمي گيرد.


گروه دوم اين گروه شامل اينكوترم هايي مي باشد كه شامل راه هاي آبي دريايي و داخلي (درون كشوري) هستند.

08 FAS
تحویل در کنار کشتی
محل خاتمه ريسك فروشنده كنار كشتي در بندر است. مسئوليت عقد و پرداخت هزينه حمل، بيمه و بازرسي به عهده خريدار است.

09 FOB
فوب
فروشنده وقتي كالا را از روي نرده كشتي در بندر مبدأ عبور داد ريسك خود را خاتمه داده است. هزينه حمل و همچنين عقد قرارداد حمل از بندر تحويل، بيمه و بازرسي به عهده خريدار مي باشد.

10 CFR
هزینه و کرایه حمل
کالا وقتی از روی نرده کشتی عبور می‌کند (بارگیری می‌شود) مسئولیت فروشنده خاتمه میابد .هزینه بیمه با خریدار است .هزینه حمل با فروشنده‌است .عقد قرارداد بیمه با خریدار است .و عقد قرارداد حمل با فروشنده .

11 CIF
هزینه، کرایه و بیمه حمل
در اين روش كالا وقتي از روي نرده كشتي بارگيري مي شود، مسئوليت فروشنده خاتمه مي يابد. ضمن اينكه هزينه حمل و بيمه و عقد قرارداد آنها با فروشنده مي باشد.
منبع : اتاق بازرگانی، صنایع، معادن و کشاورزي تهران

دانلود فایل قواعد اينكوترمز 2010

ترخیص کالا - بندر امام خمینی

معرفی بندر امام خمینی

بندر امام خمینی یکی از بزرگترین بنادر تجاری و گمرکی کشور می باشد. در ادامه مختصری در خصوص بندر امام خمینی و نیز چگونگی ترخیص کالا از گمرک این بندر شرح داده خواهد شد. این بندر با مساحت ۵۵ هزار هکتار در شمال غرب خلیج فارس قرار دارد و فاصله آن تا ماهشهر ۱۸ کیلومتر می باشد. گمرک بندر امام خمینی با داشتن ۳۶ بارانداز به طور سالانه توانایی پذیرش ۵۴٫۵ میلیون تن کالا را دارد. به دلیل موقعیت خوب این بندر، بزرگترین کشتی های باربری پست پاناماس و کشتی های ۱۵۰ هزار تنی می توانند در آن پهلو گرفته و عملیات تخلیه و بارگیری کانتینرها و محموله های خود را انجام دهند.
گمرک این بندر مجهز به انبار مسقف با مساحت ۵۲۲ هزار متر مربع می باشد و با ۳۸ اسکله ی ۷ کیلومتری بزرگترین بندر کشور محسوب می شود. در گمرک بندر امام اسکله هایی با کاربری های گوناگون و ظرفیت پذیرش مختلف وجود دارد. اسکله ای که کاربری آن در زمینه ی کالاهای فله ای، کیسه ای و متفرقه می باشد، بیش ترین ظرفیت پذیرش سالانه معادل ۲۶ میلیون تن را دارد و پس از آن به ترتیب ظرفیت پذیرش اسکله ها با کاربری های مواد نفتی، کانتینری، مواد معدنی، پودر صنعتی، روغن مایع و سیلوی غلات می باشد. گمرک بندر امام خمینی تحت نظر گمرک جمهوری اسلامی فعالیت می کند و ترخیص کالا از گمرک بندر امام خمینی تابع قوانین ایران است. ظرفیت ترمینال کانتینری گمرک بندر امام ۷۰۰ TEU می باشد.
بر اساس آمار به دست آمده در نیمه ی اول سال ۱۳۹۴ واردات کالا به گمرک امام خمینی بیش از ۷ میلیون تن و ارزش گمرکی کالاهای وارداتی به این بندر بیش از ۲ میلیارد دلار می باشد. یعنی ۱۴ درصد ارزش دلاری کل واردات کشور به این بندر بوده و ۴۵ درصد واردات و ترخیص کالا از گمرک بندر امام خمینی صورت گرفته است. گمرک بندر امام خمینی در سال ۱۳۹۴ پس از گمرک شهید رجایی رتبه دوم را در واردات و ترخیص کالا دارد.
این گمرک نه تنها در بخش واردات بلکه در صادرات نیز نقش مهمی را ایفا می کند به صورتی که در شش ماه اول سال ۱۳۹۴ پتروشیمی بندر امام خمینی بیش از دو میلیون تن بار با ارزشی بیش از یک میلیارد و ششصد میلیون دلار صادرات داشته است. و پس از عسلویه و بندر شهید رجایی رتبه سوم صادرات کشور را به خود اختصاص داده یعنی ۱۰ درصد صادرات کشور از طریق گمرک بندر امام خمینی صورت گرفته است. بر اساس آمار منتشره سالهای پیش، سهم ترخیص کالا از گمرک بندر امام خمینی در میان سایر گمرکات کشور قابل توجه است.

راهنمای ترخیص کالا از گمرک بندر امام خمینی

همان گونه که می دانید ترخیص کالا از گمرک کاری تخصصی است و بستگی به تجربه و خبرگی ترخیص کار و شرکت ترخیص کالا دارد. در صورتی که شرکت های بازرگانی صادرات و واردات و بازرگانان بخواهند ترخیص کالا از گمرک بندر امام خمینی داشته باشند می توانند از شرکت بازرگانی متخصص فراتجارت هخامنش در زمینه ترخیص، مشاوره بازرگانی دریافت کرده و تشریفات گمرکی را بر عهده آن شرکت قرار دهند تا در کم ترین زمان بدون هیچ نگرانی کالای خود را در اختیار داشته باشند. هزینه ترخیص کالا از گمرک امام خمینی بستگی به نوع کالا و کد تعرفه مورد نظر متغیر می باشد. بر اساس قوانین و مقررات صادرات و واردات سال ۱۳۹۵ حداقل تعرفه کالای وارداتی پنج درصد می باشد. البته برخی از کالا ها مشمول کد تعرفه های ترجیحی و معافیت های گمرکی می شوند.

Google Glasses

برای آشنایی با چگونگی ترخیص کالا از گمرک می توانید با مشاوران شرکت فرا تجارت هخامنش تماس بگیرید.

 

با خیال راحت انجام کارهای گمرکی و ترخیص کالاهای خود را به ما بسپارید.
همکاران ما با تجربه و ارتباط مناسب انجام کلیه امور گمرکی شما را به عهده میگیرند. خدمات و توانایی ها


برای دریافت راهنمایی و مشاوره با بخش فروش شرکت تماس حاصل نمایید
021-26212324
021-26212325
076-33758000
076-33759000

 

ارائه مشاوره در خصوص نحوه خرید کالا

یکی از مهمترین موضوعات در بازرگانی بین المللی ، واردات است. بسیاری از کسب و کارها بخشی از منابع مورد نیاز خود را از بازارهای بین المللی تامین می کنند. همچنین برخی از شرکت ها و بازرگانان صرفا در حوزه واردات برای تامین نیازهای بازارهای داخلی فعال هستند. در اینجا نیز به صورت اجمالی این فرایند مورد بررسی قرار می‌گیرد.

بازار شناسی

اولین گام در کسب و کار، شناخت مشتری و نیازهای اوست. بازرگان باید بداند دقیقا به چه محصولی برای رفع نیاز خود یا مشتریان احتیاج دارد. در صورتی که بتوان این نیاز را شناسایی نمود. در گام های بعدی می توان اقدام به تامین آن کرد ، اما اگر این مرحله به درستی انجام نشود، اجرای درست سایر گام ها نیز به سود منتج نخواهد شد.
شناسایی نیاز نیز نمی تواند دلیلی بر دست زدن به واردات باشد ، بازرگان پس از شناسایی نیاز، باید تشخیص دهد که کدام یک از روشهای تولید ، تامین از شرکت های داخلی و یا تامین خارجی به صرفه ترین راه است. برای یک انتخاب درست از بین یکی از سه گزینه موجود (تولید، تامین از داخل، و تامین از خارج)، باید نکات متعددی را مورد توجه قرارداد. مهمترین شاخص های موثر بر انتخاب روش تامین عبارتند از :

01 آنالیز هزینه : در کسب و کار، تحلیل هزینه و سودآوری بسیار مهم است. طبیعی است وارد کننده باید ابتدا تحلیل کند که آیا وارد کردن کالا به نفعش هست یا خیر؟ برای آگاهی از هزینه محصول وارد شده و مقایسه آن با سایر گزینه ها ، باید تمامی هزینه های واردات را در نظر داشت. هزینه هایی چون قیمت محصول ، بیمه ، حمل و نقل ، بازرسی، ترخیص و ... از جمله هزینه هایی هستند که باید مورد توجه قرار گیرند.
02 آنالیز کیفیت : موضوع دیگری که باید مورد توجه قرار گیرد. کیفیت محصول است. در برخی از موارد ، با وجود هزینه مناسب ، کیفیت محصول در حدی نیست که بتواند در بازار موفق عمل کند. کیفیت پایین می تواند اعتبار کسب و کار را به خطر اندازد. لذا باید دقت نمود چه مقدار هزینه به پای چه کیفیتی ریخته میشود. به عنوان یک قاعده عمومی، نه مطلق ، هزینه و کیفیت رابطه مستقیم با هم دارند. به عبارت دیگر در صورتی که فرد تمایل به کیفیت بالاتر داشته باشد. باید هزینه بالاتری را پرداخت نماید.
03 آنالیز زمان : فرصت ها در بازار به سرعت از دست می روند. کسانی در بازار موفق هستند که به موقع عمل می نمایند. وقتی نیازی در بازار شناسایی شد ، باید به سرعت به آن پاسخ داد، در غیر این صورت رقبا به آن پاسخ خواهند داد و فرصت از دست می رود، بنابراین کارآفرین باید در نظر داشته باشد کدام روش زودتر به نتیجه می رسد. اغلب پیداکردن یک تولید کننده خارجی و سفارش، تولید، حمل و ترخیص کالا به مدت زمان بیشتری نیاز دارد تا سفارش به یک تولید کننده داخلی ، اما در برخی از موارد به دلایلی چون محدودیت های تکنولوژی ، سفارش خارجی به صرفه تر است.

طبیعی است نمی توان توقع داشت گزینه ایده آل در خصوص 3 عامل فوق، یک روش تامین باشد. لکن کارآفرین با توجه به تجربیات و وضعیت تقاضا باید تصمیم گیری نماید که به صرفه ترین روش در حال حاضر کدام است. در صورتی که برآیند نتایج تحلیل عوامل فوق، رای به واردات بود. کارآفرین برای براورده کردن نیاز باید اقدام به تامین از خارج نماید. برای مثال کارآفرین از تقاضا برای یک محصول جدید الکترونیکی اگاه می شود. با جستجو در صنعت داخل متوجه می شود که صنایع داخلی هنوز تولید این محصول را شروع ننموده اند. هرچند در صورت شروع تولید داخل ممکن است هزینه تمام شده محصول کاهش یابد اما کارآفرین باور دارد که زمان این تقاضا در بازار کوتاه مدت است لذا بهترین راه را واردات می داند. در این شرایط تصمیم به جستجو دربازارهای بین الملل برای یافتن یک تولید کننده یا فروشنده مناسب آغاز می شود.

منبع یابی

در صورتی که آنالیز انجام شده توسط کارآفرین ، رای به واردات داد ، کارآفرین باید در مرحله بعد اقدام به منبع یابی یا همان انتخاب چند فروشنده نماید. منبع یابی یکی از مهم ترین موضوعات در انتخاب فروشنده است. لکن به دلیل طولانی بودن و گاهی پر هزینه بودن منبع یابی بهتر است این کار در دوگاه اجرا شود :

01 بررسی اولیه فروشندگان
02 اعتبار سنجی شرکت های واجد شرایط


برای انتخاب اولیه فروشندگان کارآفرین می تواند بر چند عامل اساسی تمرکز نماید. معمولا در این مرحله اطلاعات کلی است و جمع آوری آن زحمت زیادی ندارد. کارآفرین می تواند برای جمع آوری اطلاعات در این مرحله از سایت های شرکت ها در اینترنت استفاده نماید. همچنین حضور در نمایشگاه ها نیز بسیار کارآمد است. در نمایشگاههای تخصصی هم زمان تعداد زیادی تولید کننده حاضر شده و محصولات خود را ارائه می نمایند. ضمن انکه خریدار می تواند این اطمینان نسبی را داشته باشد که فروشندگان حاضر در نمایشگاه از اعتبار نسبی برخوردارهستند. برای ارزیابی اولیه می توان متغیرهای زیررا در نظر گرفت :

• کیفیت محصول : یکی از موضوعات مورد توجه در فیلتر اولیه فروشندگان ، توجه به کیفیت محصولات تولید شده توسط آن ها است. کارآفرینانی که قصد دارند به صورت بلند مدت در بازار موفق باشند به کیفیت محصولات ارائه شده اهمیت زیادی می دهند. در این عامل، سطح تکنولوژی کسب و کار، تعهد فروشنده به عملکرد مناسب محصول، درصد محصولات معیوب، توجه به کنترل کیفیت و ... می تواند مورد توجه باشند.
• قیمت محصولات : یکی از متغیرهای مهم در بازرگانی بین الملل، قیمت تمام شده است. قیمت پایین تر محصولات در بسیاری از موارد می تواند به فروش بیشتر محصولات کمک کند. طبیعتا یافتن تولید کننده با قیمت مناسب می تواند یک متغیر مهم برای کارآفرینان باشد. معمولا قیمت به عنوان یکی از مهم ترین متغیرها در ارزیابی اولیه در نظر گرفته می شود.
• شهرت برند : متغیر دیگر موثر در ارزیابی اولیه می تواند برند باشد. برند معتبر و معروف موجب جلب مشتریان بیشتر و اعتبار محصول می شود. معمولا مشتریان به خاطر برند حاضر به پرداخت پول بیشتری هستند.

گام دوم در منبع یابی ، اعتبار سنجی شرکت های انتخاب شده است. کارآفرین بعد از ارزیابی اولیه فروشندگان که می تواند از طریق جستجو در اینترنت یا حضور در نمایشگاه باشد ، باید از بین گزینه های موجود، شرکت های معتبر را شناسایی و انتخاب نماید. بسیاری از کارآفرینان به دلیل اعتماد به فروشندگان نامعتبر دچار زیان می شوند. در حال حاضر به دلیل گستردگی بازارهای بین المللی و افزایش تعداد وب سایت های مرتبط با معرفی تولید کنندگان بین المللی، تعداد کلاه برداران نیز افزایش یافته است. متاسفانه برخی از افراد با ایجاد بسترهای مجازی بسیار قوی خود را یک تولید کننده معتبر معرفی کرده و اقدام به جذب مشتریانی در سایر کشورها می نماید. اما خریدار پس از پرداخت متوجه می شود که این شرکت کاملا صوری بوده و در دنیای واقعی نشانی از آن وجود ندارد. متاسفانه پیگیری قانونی این نوع کلاه برداری به این دلیل که متخلفان در کشورهای دیگر هستند پرهزینه و سخت است. این پیگیری ها در بسیاری از موارد به جایی نمی رسد. و کارآفرین با زیان های قابل توجهی مواجه می گردد.
این کلاه برداری ها اهمیت موضوع اعتبار سنجی را آشکار می کند. لازم به ذکر است شرکت هایی در دنیا هستند که کار اعتبار سنجی شرکت ها را انجام می دهند. با این وجود انجام این کار برای قراردادهای کوچک ممکن است به صرفه نباشد. اما به هر حال توصیه می شود دراین باب حداکثر دقت به عمل آید و از طرق مختلف اقدام به اعتبار سنجی طرف مقابل شود. کسب و کارهای مختلف را می توان با توجه به شاخص های زیر اعتبار سنجی کرد :

• بررسی ثبت قانونی شرکت : اولین گام در بررسی اعتبار یک شرکت ، کنترل ثبت قانونی آن است. هر چند ثبت قانونی یک شرکت دلیل برا عتبار آن نیست اما عدم ثبت قانونی یک شرکت حتما نشان از بی اعتباری آن دارد.
• بررسی موضوع فعالیت : گام بعدی در سنجش اعتبار یک شرکت ، تناسب موضوع فعالیت های گذشته شرکت ، با وعده ها و تعهدات آینده آن است. شرکت هایی که در گذشته به طور تخصصی فعالیت های مرتبط با موضوع قرارداد را دارند با احتمال بیشتر از پس برآورده کردن تعهدات جدید بر خواهند آمد.
• تعداد کارکنان : یکی از نشانه های اعتبار شرکت ها ، تعداد کارکنان آن هاست. شرکت هایی که کارکنان زیادی دارند معمولا کسب و کار با ثباتی به حساب می آیند. این شرکت ها امکان پیگیری تعهدات خود را دارند و کارها تابع اصول حرفه ای است.
• تجهیزات و منابع در اختیار : شرکت هایی که زمین ، ساختمان ، تجهیزات تولیدی ، و منابع با ارزش بالاتری در اختیار دارند با احتمال زیاد از اعتار بالایی برخوردار هستند و می توانند به تعهدات خود پایبند باشند.
• وضعیت مالی : شرکت هایی که وضعیت مالی مناسبی ندارند قابل اعتماد نیستند. آن ها به دلیل نیاز شدید به منابع مالی ، سعی می کنند هر قراردادی را بدست آورند در حالیکه اجرای تعهدات به طور کامل در توانشان نیست. از طرف دیگر این احتمال وجود دارد که شرکت با وضعیت مالی نامناسب پیش از اجرای تعهداتش دچار ورشکستگی شود که این یک خطر بالقوه برای خریداران به حساب می آید.
• بانک ها و موسسات مالی طرف حساب : به عنوان یک قاعده کلی شرکت هایی که با بانک ها و موسسات مالی معتبر کار کرده و امکان دریافت تسهیلات از آن ها را دارند ، از وضعیت مناسبی برخوردار هستند. بانک ها معمولا علاقه ای ندارند منابع خود را در اختیار شرکت هایی قرار دهند که ریسک بالا و توان بازپس دهی پایینی دارند. لذا می توان از ارائه تسهیلات به شرکت ها به عنوان یک سیستم اعتبار سنجی ثانویه استفاده کرد.
• اجرای تعهدات قبلی : شاید یکی از معیارهای مناسب برای ارزیابی شرکت ها ، نحوه اجرای تعهدات قبلی آنهاست. شرکت هایی که سابقه خوبی در اجرای تعهداتشان داشته اند. قابل اعتماد تر هستند. طبیعتا نمی توان ادعا کرد شرکتی که این شاخص ها را دارد حتما به تعهدات خود به بهترین شکل عمل می کند اما شرکتی که در این شاخص ها وضعیت مناسبی دارد با احتمال بیشتری توان پاسخ گویی و براورده کردن تعهدات خود را دارد. از طرف دیگر به شرکت هایی که این شرایط را ندارند نباید اعتماد نمود. اساسا 3 مجموعه می توانند این اطلاعات را جمع آوری و شاخص ها را بررسی نمایند.
• بررسی شاخص ها توسط خریدار : در برخی از موارد خود خریدار اقدام به تهیه اطلاعات از فروشنده می کند. معمولا در این شرایط خریدار به محل فروشنده رفته و از امکانات ، محصولات تولیدی، کارکنان ، خط تولید و ... بازدید به عمل آورده و اطلاعات لازم را به صورت حضوری بدست می آورد. این روش تحت عنوان بازدید فنی شناخته می شود.
• بررسی شاخص ها توسط شرکت های اعتبار سنجی : راه دیگر برای اعتبار سنجی، دریافت کمک از شرکت های تخصصی است که اساسا کارشان تعیین اعتبار شرکت ها است. طبیعی است که این شرکت ها در ازای اعتبار سنجی، وجهی را دریافت می کنند. البته شرکت هایی نیز وجود دارند که کار اصلی شان اعتبار سنجی نیست لکن به واسطه داشتن نمایندگی در کشور فروشنده ، در کنار فعالیت اصلی خود اقدام به ارائه خدمات اعتبار سنجی به شرکت های کشور خود می نمایند.
• بررسی شاخص های توسط سازمان های دولتی : معمولا دولت ها از طریق سفارت خانه ها ، کنسولی ها برخی از سازمان های بازرگانی دولتی اقدام به ارائه خدمات بازرگانی به بازرگانان کشور خود می نمایند. ایران نیز با کمک رایزن های اقتصادی به بازرگانان کمک می کند تا در معاملات با شرکت های خارجی عملکردی بهتر داشته باشند. ایران در تعدادی از کشورها مانند چین ، عراق ، امارات ، ترکیه و ... رایزن بازرگانی دارد. این رایزنان به صورت رایگان اقدام به کمک به بازرگانان برای اعتبار سنجی شرکت ها می نمایند.

تهیه این اطلاعات و بررسی آنها با هر یک از طرف های فوق باشد نکته مهم منابع تامین داده ها برای این طرف هاست. در مجموع منابع اطلاعاتی برای خرید های خارجی عبارتند از :

01 تجربیات فردی
02 نمایشگاه ها
03 مجلات تخصصی
04 وب سایت های تخصصی و تجاری
05 کنفرانس ها و سمینارهای بین المللی


06 اتاق بازرگانی کشورها و اتاق های مشترک
07 کتب راهنمایی تجاری کشور ها
08 بخش اقتصادی و بازرگانی سفارتخانه ها
09 آرشیو شرکت ها و بازرگانان دوست و همکار
به هر طریق خریدار در نهایت با توجه به بررسیهای انجام شده و اعتبار فروشندگان مختلف، اقدام به انتخاب فروشنده می نماید. طبیعی است با انتخاب فروشنده ، کار مذاکرات و مکاتبات تجاری آغاز می شود. ناگفته نماند برخی از خریداران فقط به بازدید از نمایشگاه ها بسنده کرده و انتخاب نهایی خود را با توجه به اطلاعات بدست آمده در نمایشگاه انجام می دهند. در واقع این دست از خریداران هردو گام مرحله منبع یابی را در نمایشگاه انجام می دهند. این حداقل بررسی نسبتا قابل قبول برای انتخاب فروشنده است.

مذاکره و مکاتبه برای خرید و فروش

پس از انتخاب اولیه فروشنده ،خریدار باید اقدام به مذاکره نماید تا در خصوص موضوعات مختلفی به توافق برسند. واقعیت آن است که کار مذاکره و مکاتبه تا حد زیادی در هم تنیده شده اند. برخی از خریداران پس از منبع یابی ، اقدام به مکاتبه کرده و پروفرما را طلب می کنند. در حالیکه برخی از خریداران مذاکرات و مکاتبات طولانی را در دستور کار خود قرار می دهند تا امتیازات بیشتری از فروشنده بگیرند. معمولا موضوعاتی که در طول مذاکرات و مکاتبات تجاری در خصوص آن ها بحث می شود عبارتند از :
• قیمت
• تخفیف
• کمیت و کیفیت محصول
• نوع حمل
• بیمه
• تاریخ تحویل
• و ...
مهارت در مذاکره و مکاتبه می تواند موجب موفقیت خریدار شود. مزایایی چون دریافت تخفیف، کاهش تعهدات خود و افزایش تعهدات طرف مقابل ، توافق بر روش پرداخت مناسب ، و .. از جمله مواردی هستند که در مذاکره و مکاتبه مناسب با فروشنده می توان به آن دست یافت.

در خرید های کوچک ، معمولا مذاکرات تلفنی ، و مکاتبات از طریق ایمیل انجام می شود. البته برخی از وارد کنندگان در مرتبه اول که با یک تولید کننده می خواهند کار را شروع نمایند ، به صورت حضوری به کشور مربوطه سفر کرده و ضمن بازدید از کارخانه یا شرکت ، کار مذاکرات اولیه را به صورت حضوری انجام داده و توافقات لازم را نهایی می کنند. معمولا این خریداران در دفعات بعدی معامله، کار را از طریق ایمیل و تلفن پیش می برند. در ادامه یک متن ساده برای دریافت قیمت از فروشنده ارائه می شود:
در خرید های بزرگ طبیعی است کار مذاکره و مکاتبه پیچیده تر شده و نیاز به یک تیم مذاکره کننده قوی است که با اصول مذاکره به خوبی اشنا باشند. مذاکره خوب در قرارداد های بزرگ می تواند منافع زیادی را نصیب شرکت نماید. در این شرایط مذاکرات و مکاتبات می تواند طولانی و پیچیده باشد.

صدور پروفرما

با توافق در خصوص شرایط معامله ، فروشنده اقدام به ارائه پروفرما اینویس یا همان پیش فاکتور می کند. پروفرما اولین سندی است که در معامله ارائه می شود و شامل شرایطی است که معامله براساس آن انجام خواهد شد. این سند یکی از اسناد مهم است که در مراحل بعدی مانند ثبت و سفارش، گشایش اعتبار اسنادی ، ترخیص کالا و ... مورد استفاده قرار می گیرد. باید دقت نمود در پروفرما اطلاعاتی که برای دریافت مجوز ورود نیاز است ذکر گردد. این موضوع باید مورد توجه خریدار باشد تا از فروشنده بخواهد محتویات پروفرما را به درستی تدوین نماید. در بسیاری از معاملات بین الملل ، پروفرمایی که توسط خریدار تایید شده ، نقش قرارداد را ایفا می کند.

ارائه مشاوره در خصوص تهیه پروفرما

پیش فاکتور

پیش فاکتور اولین سندی است که در معامله بین المللی توسط فروشنده صادر می شود. بعد از برقراری ارتباط به صورت مکاتبه یا مذاکره رودررو، طرفین در مورد شرایط معامله و موارد مختلف به توافق می رسند. توافقات فی مابین به شکل سند پروفرما از سوی فروشنده برای خریدار ارسال می گردد. گاهی اوقات فروشنده قبل از پروفرما پیشنهاد فروش خود را در سندی تحت عنوان مظنه صادر می نماید و بعد از چانه زنی و حصول توافق بین طرفین موارد مورد توافق در پروفرما درج می گردد؛ بنابراین پروفرما سندی است که توسط فروشنده قبل از انجام معامله صادر می گردد و حاوی کلیه توافقات اولیه بین فروشنده و خریدار است.
پروفرما اهمیت زیادی دارد و تنظیم دقیق آن به کاهش زمان انجام معامله کمک شایانی می کند. این امر بدین دلیل است که مطالب مندرج در پروفرما مبنای تکمیل چند فرم از جمله ثبت سفارش و گشایش اعتبار اسنادی است. در صورتی که نمات مدنظر به صورت دقیق، صحیح و کامل در پروفرما درج شود ممکن است در مراحل بعدی مشکلات متعددی برای بازرگانان بوجود آید. در تنظیم پروفرما باید به چند نکته توجه کرد که در ادامه مورد بررسی قرار می گیرند. مواردی که در یک پروفرما باید گنجانده شود عبارت اند از :

01 مدت اعتبار پروفرما: در پروفرما فروشنده به خریدار اعلام می نماید کالای خاصی را به قیمت مشخص و شرایط معلوم به وی می فروشد؛ اما این شرایط دائمی نیست و باید مشخص شود خریدار تا چه زمانی می تواند به فروشنده جهت خرید با این شرایط مراجعه کند. به بیان دیگر باید مشخص کرد شرایط اعلام شده از سوی فروشنده تا چه زمانی معتبر است. ممکن است بعد از گذشت مدت زمان خاصی فروشنده نتواند با قیمت قبل معامله کند. از سوی دیگر مدت اعتبار پروفرما در زمان گشایش اعتبار اسنادی نیز مهم است؛ بنابراین بهتر است در پروفرما ذکر شود که مدت اعتبار آن تا چه زمانی است.
02 نام کالا: در پروفرما به صورت دقیق مشخصات کالا تشریح شود. نام کالا، جنس آن، رنگ، اندازه، وزن، ابعاد و سایر موارد برای توصیف دقیق کالا باید در پروفرما ذکر شود. گاهی اوقات فروشنده تعرفه 8 رقمی کالا بر مبنای سیستم هماهنگ شده را نیز در در پروفرما درج می نماید. درج نام کالا جهت شناسایی، طبقه بندی و عملیات ارزیابی در گمرک نیز اهمیت زیادی دارد.
03 مقدار کالا: قیمت و شرایط اعلام شده از سوی فروشنده معمولا تابعی از مقدار خریداری شده است؛ بنابراین باید در پروفرما مشخص شود قیمت و شرایط اعلام شده برای چه مقدار کالا است. مقدار کالا با توجه به واحد شمارش آن کالا و تحت عناوین وزن، حجم، تعداد و یا دیگر واحدها مشخص می شود.
04 قیمت کالا: قیمت را می توان مهم ترین بخش پروفرما در نظر گرفت. طرفین معمولا بعد از مشخص شدن تمام شرایط در مورد قیمت تصمیم می گیرند؛ چرا که قیمت تابعی از شرایط معامله است. قیمت کالا در پروفرما به صورت قیمت واحد و قیمت کل مطرح می گردد. در صورتی که پروفرما شامل چند قلم کالا باشد قیمت واحد اقلام در یک ستون زیر هم اعلام می شود، در ادامه قیمت کل هر قلم که ضرب قیمت واحد در تعداد کالا است محاسبه شده و نهایتا قیمت کل اقلام یا قیمت کلی اعلام شده در پروفرما درج می گردد.
05 کرایه حمل: در صورتی که طبق توافقات فروشنده موظف به پرداخت کرایه حمل باشد طبیعی است قیمت اعلام شده توسط فروشنده شامل کرایه حمل نیز خواهد بود. لذا بهتر است مبلغ پرداخت شده برای حمل در پروفرما مشخص شود. در این حالت فروشنده بعد از ذکر قیمت واحد و قیمت کل اقلام کرایه حمل را نیز به صورت جداگانه درج می کند. در این شرایط قیمت FOB به قیمت CFR تبدیل می شود. این موضوع در مبحث اینکوترمز مورد بررسی بیشتر قرار می گیرد. از سوی دیگر مشخص کردن کرایه حمل در زمانی که ناوگان حمل خارجی است، کار محاسبه 10 درصد کرایه حمل به وزارت راه و ترابری را تسهیل می نماید.
06 نوع ارز: از آنجا که معامله در محیط بین المللی و دست کم بین دو کشور اتفاق می افتد فروشنده باید اعلام کند مبلغ مشخص شده به کدام ارز است. نوع ارز را معمولا فروشنده مشخص می نماید؛ اما خریدار نیز باید آن را بپذیرد. به عبارت دیگر نوع ارز باید مورد توافق طرفین باشد. گاهی اوقات قوانین بانکی و رویه های حقوقی یکی از طرفین ممکن است محدودیت هایی در این زمینه ایجاد نماید.
07 کشور و کارخانه تولید کننده: گاهی اوقات خریدار نمی تواند مستقیما از سازنده خرید کند و به دلایل متعدد به ناچار از واسطه ها استفاده می نماید. از سوی دیگر با توجه به شکل گیری الگوی شرکت های چندملیتی و اتحادیه های اقتصادی اغلب اوقات چندین کشور در ساخت یک محصول نهایی مشارکت می نمایند. به همین دلیل در اظهارنامه گمرکی نام کشور مبدأ و کشور طرف معامله به صورت مجزا درج می گردد. کشور مبدأ یا سازنده در خانه های 10 و 16 و کشور طرف معامله یا کشور صادر کننده در خانه های 11 و 15 اظهارنامه درج می شوند. در هر صورت در پروفرما باید مشخص شود کشور سازنده کدام است و مبدأ کالا کجاست.
08 مشخصات بسته بندی: بسته بندی یکی از وظایف ذاتی فروشنده است. بسته بندی صادراتی با بسته بندی محصول برای بازار داخلی تفاوت های اساسی دارد. این تفاوت دو دلیل اصلی دارد:
• تفاوت در بسته بندی به دلیل ریسک های فیزیکی حمل و نقل: در جریان مبادلات بین المللی کالاها مسیر بسیار طولانی را با وسایل حمل متعدد طی می نمایند. گاهی اقات در حمل های بین المللی جمله حمل مرکب، کالا در چند وسیله حمل مختلف همچون کامیون، قطار، کشتی و هواپیما تخلیه و بارگیری می شود. در صورتی که در معاملات داخلی فاصله فیزیکی و نوع حمل و نقل به پیچیدگی معاملات بین المللی نیست. بسته بندی صادراتی باید متناسب با ماهیت و وزن کالا، میزان فاصله و نوع حمل باشد. بسته بندی باید به نحوی انجام شود که کالا در جریان حمل و نقل آسیبی نبیند و بدن صدمه ناشی از بسته بندی ضعیف به مقصد برسد.

• تفاوت در بسته بندی به دلایل بازاریابی در کشور مقصد: نوع بسته بندی یک کالای خاص ممکن است در کشورهای مختلف با توجه به متغیرهای بازاریابی از جمله فرهنگ و سلیقه کشور مبدأ متفاوت باشد. به عنوان مثال عسل در بعضی کشورها در بسته های پلاستیکی به بازار ارائه می شود و در بعضی کشورهای دیگر در بسته های شیشه ای. همچنین می توان به معنی رنگ ها، لغات و نشانه ها، الزامات قانونی و ... برای لزوم تغییرات در بسته بندی اشاره کرد.

بنابراین خریدار و فروشنده باید به صورت دقیق و واضح مشخص می نمایند که چه نوع بسته بندی مد نظر آن است. هر چند با ظهور پدیده کانتینر مشکلات مربوط به بسته بندی خیلی از کالاها حل شده، اما همچنان باید دقت نمود در حمل و نقل مشکلی برای کالا ایجاد نشود. گاهی اوقات طرفین از واژه هایی همچون بسته بندی مناسب، بسته بندی استاندارد، و بسته بندی صادراتی استفاده می نمایند که درست نیست. علاوه بر بسته بندی اصلی کالا، نوع پالت یا حتی کانتیر مورد استفاده نیز بهتر است به صورت دقیق مشخص شود. این موضوع در زمان بازرسی کالا از اهمیت ویژه ای برخوردار است. باید توجه داشت در صورت آسیب دیدن کالا به دلیل ضعف بسته بندی، بیمه خساراتی را پرداخت نمی کند.

09 مشخصات حمل: مشخصات حمل شامل تعیین نوع حمل، مبدأ، مقصد و وسیله حمل است. تعیین نوع حمل از اهمیت ویژه ای برخوردار است و باید در پروفرما مشخص شود. منظور از نوع حمل در واقع نوع وسیله حمل است. کشتی، کامیون، هواپیما، قطار و خطوط لوله وسایل حمل بین المللی هستند که هر کدام از سرعت، ریسک و بالطبع هزینه خاصی برخوردارند. گاهی اوقات تغییر وسیله حمل تأثیر زیادی بر قیمت کالا دارد. درصد بالایی از کالاها در تجارت بین الملل از طریق کشتی حمل می شوند که تقریبا از سرعت و قیمت پایین و ریسک متوسط برخوردار است. بعلاوه تعیین مبدأ به ویژه مقصد حمل در پروفرما از اهمیت زیادی برخوردار است. چرا که پرداخت کرایه حمل از مبدأ تا مقصد یکی از هزینه های اصلی بازرگانی بین الملل به حساب می آید. باید مشخص گردد قیمت اعلام شده توسط فروشنده شامل کرایه حمل تا کجا است و تعهد فروشنده تا کجاست. این موضوع در مبحث اینکوترمز بیشتر مورد بررسی قرار می گیرد. اینکوترمز استانداردهای مشخصی برای این بخش از قرارداد و تعهدات طرفین در اختیار تجار قرار می دهد.
10 شرایط پرداخت: یکی از مهمترین نکات پروفرما تعیین نوع یا روش پرداخت و مدت زمان آن است. خریدار و فروشنده باید در خصوص روش و چگونگی پرداخت مذاکره کرده و در توافق نهایی را در پروفرما درج نمایند. روش های پرداخت متعددی در بازرگانی بین الملل مورد استفاده قرار می گیرد که توضیحات کاملی از آن در فصل 9 ارائه خواهد شد. در مجموع 5 روش پرداخت در معاملات بین الملل عبارت اند از خرید به روش حساب باز با خرید نسیه، خرید به روش پیش پرداخت، خرید با استفاده از برات اسنادی، خرید با گشایش اعتبار اسنادی، و تعهد پرداخت بانکی.
11 سایر موارد: چند مورد دیگر همچون شماره و تاریخ پروفرما، نام شرکت فروشنده، نام شرکت خریدار و اطلاعات بانکی نیز در اغلب پروفرما ذکر می گردد. به علاوه بعضی اوقات با توجه به توافق طرفین و ماهیت کالاها شروط ویژه و موارد خاصی نیز در پروفرما گنجانده می شود که در این متن مورد اشاره قرار نمی گیرند.

در صورتیکه برای صاحب کالا امکان تهیه اسناد لازم جهت بازرگانی و ترخیص کالا وجود نداشته باشد؛ شرکت فراتجارت هخامنش با اتکا به نیروهای خبره و باتجربه، آمادگی خود را جهت انجام تمامی مراحل ترخیص کالا اعلام میدارد.

برای دریافت مشاوره و سفارش درخواست خود می توانید با شماره تلفن های زیر تماس حاصل فرمایید و از راهنمایی های همکاران ما بهره مند شوید.
٤٤٣٨٧٥٧٩(٠٢١)
٤٤٣٨٩٩٨١
٤٤٣٨٩٩٧٣
عضو این خبرخوان RSS شوید